Eenzaamheid is iets vreselijks. Het is een van de grootste sociale problemen in Nederland. Nederland telt ontzettend veel eenzame personen. Dit zijn personen die geen of weinig vrienden hebben. Eigenlijk hebben ze niemand die zich écht om hen bekommert. Zelfs wanneer ze kinderen, familie of collega’s hebben, kunnen ze weken dood in hun huis liggen voordat iemand hen ontdekt. Het is vreselijk.
De meeste eenzame personen zijn echter niet dood, maar leven nog. Ze zijn diep ongelukkig. De eenzaamheid heeft invloed op hun lichamelijk gesteldheid. Sommigen drinken overigens veel of eten ongezond. Wat maakt het ook uit? Hun slechte gezondheid maakt hen alleen maar ongelukkiger. Het ergste is het persoonlijke gevoel van intense eenzaamheid. Dit voel je vanbinnen, in je hart. Het is een pijn die niet weggaat. Het gevoel komt steeds weer terug.
Het zijn mensen die vaak geen partner hebben. Ze hebben soms wel contact met familie, maar vaak niet. Of ze hebben geen familie meer. Ze hebben geen vrienden. Er is niemand die op een persoonlijke manier om hen geeft. Toch werken ze vaak wel, maar ook het contact met collega’s blijft oppervlakkig. Veel ouderen zijn ook eenzaam. Deze hebben geen vast dagritme meer waarin ze naar het werk gaan. Ze blijven thuis. Alleen. Het is heel triest.
De eenzaamheid dringt langzaam steeds verder door in onze samenleving. Maar wat doen wij hieraan? Wanneer er niets gebeurt, zal de eenzaamheid alleen maar groter worden. Dit betekent nog meer mensen die intens eenzaam en ongelukkig zijn. We kunnen er wel wat aan doen. Het is heel simpel. Persoonlijk, menselijk contact kan de eenzaamheid verlichten en zelfs wegnemen. Het enige dat daarvoor nodig is, is dat we ons bekommeren om onze medemens.
De eenzame personen zijn overal om ons heen, maar we moeten er wel moeite voor doen. Deze personen leven namelijk in hun schulp, teruggetrokken. Toch zijn ze vlakbij je. Het zijn je buren, je collega, je familielid, je eigen ouders, je alleenstaande vriend/vriendin/broer/zus, de oude persoon in de supermarkt die steeds weer een praatje probeert te maken met de ongeïnteresseerde caissière van 15. Er zijn miljoenen eenzame personen in Nederland.
Wat kun je eraan doen?
Het is eigenlijk heel makkelijk. Probeer aardig te zijn. Groet deze mensen en probeer een praatje te maken. Spreek je collega aan op het werk en doe eens wat met je collega buiten de werktijden om. Bezoek je vriend, vriendin, broer, zus, ouders of familielid waarvan je weet dat ze alleen zijn.
Doe het niet uit compassie, want dat maakt deze mensen zielig. Doe het als mens. Doe het omdat je als mens geeft om andere mensen. Deze mensen hoeven geen arm over hun schouder te hebben. Ze hoeven niet uit te huilen. Ze hebben ook geen behoefte aan een persoon die geïnteresseerd lijkt, maar oppervlakkig blijft. Ze hebben behoefte aan meer en regelmatig contact met andere mensen. Ze hebben behoefte aan het idee dat er wel iemand om hen geeft. Ze willen zich graag realiseren dat er wel een persoon is die hen zal missen wanneer ze plotseling in huis overlijden. Ze willen een naam in kunnen vullen bij ‘contact in het geval van een noodgeval’. Je hoeft er alleen voor ze te zijn.